Imbir to jedna z wielu roślin posiadających właściwości lecznicze. Wiele narodów, szczególnie zamieszkujących Azję nie wyobraża sobie życia bez tej rośliny. W medycynie chińskiej jest cenionym i szeroko stosowanym specyfikiem.

Najczęstsza forma zastosowania tej rośliny to świeży korzeń, stosuje się również go w postaci suszonej i sproszkowanej jako (zioło). Obydwie postacie imbiru tak świeża jak i suszona, różnią się od siebie działaniem. Przez to mają nieco odmienny wpływ na organizm. Imbir , posiada właściwości rozgrzewające, natomiast w smaku jest ostry.

Składniki odżywcze w 100 g świeżego imbiru to:

• 81,6 g wody,
• 1,7 g białka,
• 0,7 g tłuszczu,
• 15,1 g węglowodanów,
• 13,0 mg sodu
• 5 mg wit. C,
• 0,5 mg wapnia,
• 27 mg fosforu,
• 7 mg żelaza,
• 415 mg potasu,
• 3% olejków eterycznych.

Imbir nie ma dużo kalorii, bo tylko 69 kcal w 100 g.

W jakich schorzeniach zalecany jest świeży korzeń imbiru?

• przeziębieniach (imbir posiada właściwości przeciwzapalne),
• biegunce,
• chorobie lokomocyjnej,
• kaszlu,
• zatruciach pokarmowych,
• wymiotach,
• niestrawności,
• bólach menstruacyjnych.
• Imbir posiada również właściwości rozgrzewające: wspomaga krążenie krwi, znacznie ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów. Jako przyprawa dodany do potraw,( ryb, mięs, warzyw i owoców morza) przeciwdziała ich toksyczności. Dzięki temu sprawia, że są lepiej przyswajane przez organizm.

Imbir suszony ma swoje zastosowanie przy:

• wymiotach,
• marznących kończynach,
• bólach w podbrzuszu,
• biegunce,
• stanach reumatycznych.

Wykonanie samodzielnie suszonego imbiru nie jest skomplikowane. Należy pokroić świeży korzeń imbiru razem ze skórką na cienkie plasterki. Następnie wysuszyć w piekarniku nagrzanym do temperatury ok 100 stopni Celsjusza. Można tę czynność wykonać również przy pomocy suszarki elektrycznej przeznaczonej do suszenia warzyw i owoców. Po wysuszeniu imbir należy przechowywać w szczelnie zamkniętym najlepiej ciemnym naczyniu.

W kolejnym artykule przedstawimy kilka przepisów z imbirem w roli głównej.